Queue

Langzaam sla ik de bladzijde in mn boek om. In de verte gerammel van duikflessen die de divemasters in en uit de boot laden. Heerlijk dat we dat niet zelf hoeven te doen. Mn bovenbenen intussen zo roodwit gekleurd als de indonesische vlag. Ik reik naar mn glas water en rol hierdoor bijna uit de hangmat. Duiken-eten-slapen-duiken-lezen-slapen-eten-slapen-duiken.. ik weet dat er meer moet zijn in t leven maar deze week even niet.

Die namiddag rol ik in t water met twee duitse dames en divemaster Steven, de laatste intussen gewend aan mijn unruly manier van duiken. Hij kijkt de germaansen dan ook niet begrijpend aan als die hem vragen wat ‘the queue’ is. De queue? Ja, in welke volgorde we ons achter elkaar door t water gaan begeven. Ik verslik me in mn verse stuk ananas, wtf? Gelukkig begrijpt S t helemaal: ohh let maar niet op Marjos, die redt zich wel. Alsof ik braaf in hun rij zou blijven onderwater, telkens fijn in hun vinnen of maaiende armpjes zwemmend. Not. ‘ja maar ordnung..’.
Eenmaal onder is t de divemaster zn schone taak zich om t drijf-cq zinkvermogen van hen te bekommeren. Btdt. Ik geniet van een heerlijk chillaxte walldive met meer variatie in soort en koraal dan waar ook ter wereld.. Life is Good.

Location:Jalan Pandu – Wori,Wori,Indonesia